Aan de voet van Le Rossier Sud, in het gehucht van Targnon, ontspringt er een wulpse klim. Al heupwiegend klimt zij op de beboste helling omhoog richting Xhierfomont. We bespreken hier één van de parels van het stroomgebied van de Lienne voordat deze zich met de Ambleve verenigt. Haar veelzeggende ritme belooft een authentieke klimervaring en de werkelijkheid doet daar niet voor onder. Na de eerste drie onvervalste haarspeldbochten opent zich een weids panorama. De flank van de Rossier met in de verte Stoumont biedt een kodak-camera-moment van de eerste orde, waar het niet dat de klimmende cyclist op dat punt van de route kans ziet om een tandje bij te schakelen op weg naar het plateau en wellicht zijn energie inzet om bij de volgende bocht aan het blikveld van peloton te ontsnappen. Eenmaal boven in Xhierfomont wacht de fietser een dilemma: gestaag verder stijgen via 
Rahier (op zoek naar de top via de doorgaande weg Huy -Trois Ponts), of zich via een duivelse daling in de diepte storten (via Moulin de Rahier) om daar de handschoen op te nemen die de Bierleux daar voor de fietser werpt. Waar de vingers verkrampten van het remmen, daar zullen de kuiten verkrampen door het werk van de bijna laffe sluipmoordenaars die de klim aldaar aanbiedt. Met stukjes van 18% verdringen zij de zoeven opgedane esthetische blik van de Cote de Xhierfomont en teisteren de minder explosieve renners onder ons. De finesse van het schakelen zal hier gegarandeerd haar vruchten afwerpen. Voor wie deze beproeving de herinnering aan de côte de Xhierfomont daadwerkelijk uit het geheugen verbannen heeft, nomineren wij bij deze de cote voor een warme plek in de ‘Kuitenbijters Mooiste’.
