Welke gek begint er nu een website over hellingen? En al zeker hellingen die, beklommen met een tweewieler, je doen vervloeken dat je er ooit aan begonnen bent. Ik moet bekennen, het is een vreemde hobby. Niettemin worden we steevast begroet tijdens onze dwalingen door het Waalse land door medeliefhebbers (of masochisten) die het leed en de uitzichten met ons delen. Ook de vele reacties op de site geven aan dat er voor deze kwellingen een niche in wielerland te vinden is.
De Cotacol is voor ons en menig ander een onuitputbare bron. Het werk dat door de heren Gobert en Legros is verzet geeft de amateur een levenlang klimplezier. Ruim 1000 hellingen zijn door een select gezelschap van echte connaisseurs bijeengezocht. Het werk en de tijd die hierin gezeten moet hebben is op zich al bijna onvoorstelbaar. Als we door onze geliefde contreien rijden zien we af en toe wel weer eens een onbekende klim met de nodige ambitie. Vaak verscholen tussen de woningen of te slecht om nog te berijden. Bij terugkomst wordt er dan ook koortsachtig de encyclopedie op na geslagen in de veronderstellingen dat deze toch wel eens aan de makers zou kunnen zijn ontsnapt. Vaak is er de berusting dat dit niet het geval is. Het netwerk van de auteurs is dusdanig sluitend dat er weinig aan hun alziend oog is ontsnapt.
Tot de vooravond van de WWKK2008 …
Tijdens het narijden van de route, voor in het geval van een wegopbrekingen of ander euvel te voorzien in een laternatief, bleek de route nabij Tilff toch nog om een laatste wijziging te vragen. Na een zoektocht in het schemerdonker kwamen we terecht in de Rue Baory. Het gevoel dat we waren beland waren in Waals “redneck country” bekroop ons. Een zwerfhond bleef geduldig midden op de weg zitten en bakende het door hem zo vertrouwd territorium af. Hier worden geen vreemden geduld, en zeker geen “Fou Neerlandais”. Een vader met zoon die zijn auto aan het wassen was wees ons in het voorbijgaan na. Welke gek komt hier om half acht ’s avonds. Die moet wel kwaad in de zin hebben.
Niets van dit alles. Onze dwaaltocht leidde ons richting de Rue Louvetain. Lang verscholen voor wielerminnend België werd zij deze avond aan de vergetelheid onttrokken. Het ‘steilste stuk asfalt van België’ werd op deze heugelijke dag 30 Km hemelsbreed verlegd. Van Remouchamps naar Tilff. Voortaan zal de Rue Louvetain de pedaalridders welke een slag van dezelfde molen hebben gehad doen laten vloeken in al hun euvel om deze klim te temmen.
