In de jaren zestig en zeventig was een der meest gebruikte verkeersborden in België “Weg in slechte staat”. De wegen waren dan ook navenant. Sommige anarchisto’s gebruikten het wijd verbreide bord om hun afkeer van de georganiseerde wereld duidelijk te maken en vervingen het woordje “in” door “met”. (Boze tongen beweren dat een zekere M.V. er zich ook schuldig aan heeft gemaakt, totdat de jaren des verstands hem bij de kladden kregen)
Route en Mauvais
Het probleem van dit bord echter is dat het bedoeld is om een uitzonderingstoestand aan te geven. En aangezien die slechte Staat de wegen toch niet beter maakte verdween het van het toneel. In Wallonië is het sowieso nooit erg populair geweest. De Walen kunnen er niet mee lachen als de uitvloeisels van genetisch bepaalde eigenschappen tot uitzonderingstoestand worden gedegradeerd. Je dient je te beperken tot dat wat de moeite waard is. Verwonder je niet als je op een dag bij een vers gelegd stukje macadam een bord ziet staan: “Route en bon etat”; kwestie van de weggebruiker tegen al te grote verwondering te beschermen.
Toch ontkomen ze er ook in Wallonië niet aan om soms een waarschuwing van mauvais etat aan de wereld te geven. Onlangs verschanste ik me tijdens een klim uit het Vesdredal voor een plaspauze op een bospad om daar discreet aan irrigatie te doen. En zie: hier hadden de bezorgde bestuurders het blijkbaar nodig gevonden om de boswachter tijdens zijn strooptochten te waarschuwen voor verraderlijke kuilen en kloven. Er is nog hoop.