Er is weinig voorstellingsvermogen voor nodig om te weten met welk kaliber men hier te maken heeft. Alleen de naam doet al een verticale stijging vermoeden met wheely- achtige trekken…. De Muur van Huy, want daar hebben we het hier over, is echter meer dan een helling. Ze fungeerde menig maal als scherprechter in de finale van de Waalse pijl. Het gevoel op historische grond te rijden maakt zich dan ook snel van je meester. De plaatselijke voorzitter van de Toeristeninformatie speelt hier handig op in door iedere decameter te verrijken met het logo van de stad, mocht u tijdens de klim onverhoopt vergeten waar u zich bevindt…..De 7 kapelletjes (welke de ween van Maria verbeelden) die je op de klim flankeren geven je de kans om je krachten bij hogere machten aan te roepen, want u heeft ze nodig. De “beet” van de klim zit hem in de staart. Na de dubbele haarspeld halverwege, met een binnenbocht van ruim 25%, begint het échte werk. Ruim 500 meter met gemiddelden van over de 15% zullen u reserves danig doen slinken. Op dit punt lijken de weeën van Maria nog maar kinderspel in vergelijking tot de pijnen welke zich meester maken op plaatsen waar u niet wist dat er überhaupt spieren zaten. Maar ook hier gloort verlossing bij het zien van de torenspitsen van de kerk welke de top markeert. De eindstreep zal menigeen met een glimlach op de lippen begroeten. Truitje glad strijken en de armen heffen …..?
