Rue Pirreuse (Luik)

In het centrum van Luik ligt er een klim die zich in één rechte lijn aan de stadse verkeersader en haar belendende terrasjes ontworsteld. Linea Recta met 12 % van de Place Saint Lambert naar het citadel dat Luik aan haar voeten weet. In de ruim 700 meter overbrugt deze steeg een kleine 85 hoogtemeters.
Het is een klim voor een mooie zaterdagmiddag in augustus. Op mindere dagen zouden wij het onszelf niet aandoen, daar de gladde, afgesleten kasseien zich niet lenen voor een beklimming in de regen. Er zit geen avontuur in deze klim. Zij is recht, kaarsrecht, en de 12 procentpunten die de renner aan de voet te verduren krijgt volgen hem tot aan de top.

Daar voegt de Rue Pirreuse zich samen met het bitumen van Chemin de la Citadelle. De charme zit ‘m in de ‘setting’. De plaatselijke liégeois leunen daar nog tegen de deurpost terwijl ze de renners glimlachend nastaren. Uit een open raam klinkt de melodie van La Ballade des Gens Heureux. Het staat zo niet op de renners vertrokken gezichten te lezen, maar van binnen glimlachen deze Gens op hun bicicletten terug.

Eenmaal boven trakteert de renner zich op een rondje rondom het citadel dat een prachtig uitzicht over Luik biedt. Eenmaal rond kiest hij de afdaling van de Montagne Sainte Walburge die hem weer terug op Place Saint Lambert brengt. Of hij kiest voor de meanderende afdaling noordwaarts die hem uiteindelijk vrijlaat op de doorgaande weg tussen Luik en Herstal.

Geef een reactie